Ponieważ czytając forum podrażniły mnie wypowiedzi w stylu "Gorszy film Spielberga" lub "tylko dla dzieci" postanowiłem rzucić tu kamyczek, aby wykazać, że obie grupy się mylą.

Moim skromnym zdaniem ...

Spielberg ujawnił tu wiele ze swojej duszy i natury. Nie przez przypadek w znaczku wytwórni Dreamworks, której współtwórcą i duszą jest właśnie Spielberg, widzimy chłopca. W Spielbergu jest dużo chłopca, o czym świadczy jego talent do prowadzenia niebanalnych opowieści o chłopcach (Choćby E.T. czy A.I.). Moim skromnym zdaniem Duży Peter Pan z filmu to nikt inny, a właśnie Spielberg we własnej osobie. Nie tylko nie wstydzi się on bycia klasycznym przypadkiem przykładem kompleksu Piotrusia Pana, ale wręcz rzuca temu wyzwanie tezą, że jeśli chcesz być dobrym ojcem, musi pozostać w Tobie sporo z tego chłopca chcącego się bawić, ale też szukającego mamy, gdy nie ma jej blisko.

Williams to osobna historia. Nie wyobrażam sobie kogokolwiek innego w tej roli. Williamsowi chyba jest najbliżej Spielbergowi w takim sposobie patrzenia na świat. Nie jest przypadkiem, że świetnie wychodza mu role pełne "dobej energii" (Jumanji, Stowarzyszenie Umarłych Poetów, Fisher King czy Świat według Garpa). Ta rola idealnie pasuje do jego natury i sposobu gry. Jego mimika we wszystkich scenach, w których Piotruś Pan myśli o swoich dzieciach jest świetna. A motyw ze szczęśliwą myślą "Jestem ojcem" to już po prostu majstersztyk, którego nie powstydziłby się i Kubrick.

Nie jest to bajka, jak bajką nie jest książka "Piotruś Pan". Jest to jedna z tych cudownych książek napisanych z myślą o dzieciach, które się kocha (przy okazji polecam film "Marzyciel"). Bardzo mądra życiowo. Nie tylko dająca dzieciom jesny i inteligentny drogowskaz, ale też przypomiających dorosłym, że jest wiele ważnych spraw, o których zapominają w imię "Bycia dorosłym".